Rozdział 58

"Bez pomocy bliźnich sami nie dojdziemy do niczego."

  -Mam coś dla ciebie.

  -Tak?-zapytałam patrząc jak przyjaciółka wstaje, a po chwili kładzie przede mną stos kopert.

  -To wszystko do ciebie.

  -Poważnie?

  -Jak najbardziej tak.

  -Ale skąd to wszystko masz?

  -Patryk przyniósł i był się pożegnać-gdy to usłyszałam widelec wypadł mi z dłoni.

  -Jak to pożegnać?

  -Spokojnie.....po prostu wyjechał do rodziny.

Ulżyło mi gdy to usłyszałam. Czyli, że będzie pod dobrą opieką. Zjadłam wszystko i udałam się do pokoju wraz z kopertami. Otwierałam je po kolei. Głównie to reklamy, rachunki, kilka podziękowań i gratulacji. Jednak zdziwiłam się szczególnie przy jednej. Popatrzyłam na miejscowość z której przyszło.

  -Rzeszów?

Bardzo szybko otworzyłam tą kopertę.

Pani Marto. Przepraszamy, że tak nie dajemy pani spokoju, ale nie odpisuje pani na nasze e-maile i postanowiliśmy wysłać list. Chcielibyśmy się dowiedzieć czy jest pani zainteresowana współpracą z naszą drużyną. Naprawdę bardzo nam na tym zależy jednak nie możemy pani do niczego zmuszać. Bylibyśmy wdzięczni, aby do końca tego miesiąca podjęła pani decyzję.

                                                                           Z poważaniem prezes Asseco Resovii Rzeszów

Odrzuciłam na bok wszystkie papiery i chwyciłam za komputer. Od razu zalogowałam się na swoją pocztę. Rzeczywiście 3 wiadomości od prezesa.

  -Naprawdę im zależy tylko czemu aż tak? Przecież ja nie jestem żadnym tam świetnym specjalistą?- zadaje sobie pytania opróżniając moją skrzynkę......O proszę i kolejne dwie oferty. Z Kielc i Warszawy. Musiałam zadzwonić do kogoś kto ma rozeznanie w tym i mi może pomóc. Wybrałam numer Oskara.

  -No hej Oskar-powiedziałam gdy odebrał.

  -Hej-odpowiedział i słyszałam jak ziewnął.

  -Obudziłam cię?-zapytałam

  -Nie.

  -To dobrze.

  -Słucham cię co chciałaś?Czyżbyś się za mną stęskniła?

  -Oczywiście za tobą zawszę tęsknię.....niestety nie tym razem. Chciałbym abyś mi pomógł.

  -W czym?

  -......pracowałeś kiedyś z Mieszkiem Gogolem?

  -Pewnie super facet i statystyk....ale nie rozumiem nadal.

  -Obiecasz, że nikomu na razie nie powiesz o tym co ci wyjawię?-zapytałam czekając na jego odpowiedź.

  -Dobrze.

  -Bo dostałam ofertę z Resovii. Chcą mnie bardzo pozyskać mimo iż nie wiem czemu.

  -No jak to nie wiesz? Ty z Miechem będzie tworzyli najlepszą i najbardziej dopasowaną parę statystyków w Polsce.

  -Przepraszam cię Oskar. Jednak to my tworzymy najlepszą.

  -Oj tam oj tam....wiem kochana. Nas nikt nie przebije-uśmiechnęłam się kręcąc głową.

  -Ale dobra już nie popadaj w taki samozachwyt.......no i w tym jest problem, że nie wiem co zrobić. Z jednej strony nie chcę, bo tu w Kędzierzynie mam przyjaciół, taniec, ale z drugiej może lepiej by było odciąć się od tego co się zdarzyło....a poza tym chciałbym dać spokój Patrykowi.

  -Kurczę Marta nie wiem co powiedzieć......wiadomo zawsze ciężko jest zostawić to co poznałaś i pokochałaś, ale z drugiej strony takie nasze życie. Lepiej jest zostać w środowisku które znasz. Jednak spójrz na to z tej strony, że poznasz inne... nowe. Będziesz miała okazję współpracować z innym statystykiem. Mówię ci Mieszko naprawdę jest w porządku. Każde z was ma inny system myślenia i gdy was się połączy...no po prostu będzie to połączenie idealne  taka mieszanka. Każdego zawodnika rozłożycie na części pierwsze.

  -Myślisz, że powinnam przyjąć tą ofertę?-zapytałam.

  -Ja sądzę, że tak....jednak ty zrobisz co zechcesz....i na pewno tego nie pożałujesz. Najwyżej jak ci się nie spodoba to za rok wrócisz do ZAKSY.

  -A jak mnie nie będą chcieli z powrotem?

  -Jest pełno innych klubów. Ty jesteś młoda. Musisz się rozwijać. Radzę ci z mojego doświadczenia przyjmij tą ofertę.

  -Dzięki Oskar.

  -Nie ma za co.

I rozłączyłam się. Czas chyba podjąć już konkretną decyzję. Nie będzie ona łatwa, ale chyba wiem już jaka. Odpisałam dziękując za ofertę Kielcom, Warszawie i Jastrzębskiemu. I teraz tylko ZAKSA czy Resovia? Napisałam nową wiadomość.

Dziękuję bardzo i przepraszam, że tyle zwlekałam z odpowiedzią, ale to była bardzo poważna decyzja którą musiałam przemyśleć. Przyjmuje ofertę i z chęcią będę współpracować z tym zespołem w następnym sezonie. Myślę, że aktualny Mistrz Polski pozwoli mi na rozwinięcie się jeszcze bardziej. Również praca z drugim statystykiem Mieszkiem Gogolem napawa mnie radością. Czekam na konkretną umowę do podpisania.

                                                                                            Z poważaniem Marta Wasilewska.

Przyglądałam się tej odpowiedzi. Nie byłam pewna czy powinnam to wysyłać, ale to jest chyba jedyna opcja na to, aby uwolnić się od przeszłości i dać szczęście Patrykowi. Biorę głęboki wdech i wysyłam. Teraz już nie ma odwrotu. Odpisuje również na pozostałe oferty dziękując im bardzo, ale zdecydowałam się na inny klub. Najciężej było chyba było mi napisać do mojego dawnego klubu czyli ZAKSY. Trzy razy się za to zabierałam. Naprawdę będzie mi ich wszystkich brakować. Ale cóż takie jest życie. Nie miałam już ochoty robić nic. Sprzątnęłam tylko te wszystkie papiery z łóżka i zadzwoniłam do Justyny. Akurat miały z dziewczynami trening co świetnie się składało, bo oznajmiłam im, że już wracam i za 10 minut będę. Spakowałam do torby koszulkę, adidasy i spodenki i pognałam na salę. Gdy tylko mnie zobaczyły wszystkie rzuciły się mi na szyję. Strasznie stęskniłam się za nimi już.

  -Ależ nam cię tutaj brakowało. Występy bez ciebie to nie to samo.

  -Mi też was brakowało, ale już jestem i jest dobrze.-odpowiadam.

  -To super. W takim razie co zaczynamy?-pyta Ada.

  -Oczywiście. Dajcie mi tylko chwilę. -znikam z sali i przebieram się szybciutko. Dziewczyny czekają już na mnie.

  -Zanim Marta zaczniemy musimy ci coś powiedzieć-oznajmia mi Sara

  -Chcecie wyrzucić mnie z zespołu?-pytam

  -Zwariowałaś?! Nigdy w życiu. Zupełnie inna sprawa.

  -Więc która mówi?-rozejrzała się po dziewczynach Ada. Widziałam, że żadna nie paliła się by to powiedzieć.

  -No kurczę dziewczyny mówcie!-zaczynam się coraz bardziej niecierpliwić.

  -Dzwonił ostatnio do nas pewien facet-zaczęła Justyna- I chciał abyśmy zatańczyły w jego klubie.

  -No to super. I w czym jest problem?-zapytałam.

  -To ma być.....wieczór kawalerski.

Nastała cisza. No przyznam, że nie jestem chętna na tego typu występy, bo jak kawalerski to wiadomo jakiego tańca od nas się oczekuje. Raczej nie mamy z tym problemu, ale nie mam też ochoty tańczyć, przed jakimiś starymi typkami....Poza tym mam jeszcze w pamięci ten występ dla siatkarzy. Do tej pory głupio się z tym czuję.

   -Nie wiem-odpowiadam gdyż nie mam pojęcia co powiedzieć.-Naprawdę szczerze to nie podoba mi się ten pomysł.

  -Marta.... Zadzwonili do nas, bo bardzo chcieli, abyśmy to my wystąpiły dla nich. To oferta aż z Wrocławia...poza tym bardzo dobrze nam zapłacą. Dają na głowę 400 za jeden taniec i...-nie kończy Justyna.

  -Co i?-pytam

  -Najpierw musimy ustalić czy odpowiada nam to.- odzywa się Ada. -Przecież to nic nie będzie. Założymy jakieś gorsety, swoje kozaki, boa z piór i tyle. Powyginamy się w układzie i starczy im. Przecież nasze układy są pełne tego typu figur no nie?

  -No tak.

Przez chwilę myślałam, że super by było zarobić cztery stówki za dwie minuty tańca. Pogapią się i to by było na tyle.

  -Ale nie będą nas dotykać no nie?-zapytałam

  -Absolutnie nie.

  -W takim razie zgadzam się na to.

  -To świetnie.-uśmiecha się Justa.

  -A te i?-zadaje pytanie.

  -Bo oni chcieliby coś jeszcze-szepcze dziewczyna jakby bojąc się wypowiedzieć to na głos.

  -O co chodzi?-pytam lekko się niepokojąc.

  -Chcieliby aby jakaś z nas wykonała taniec solo.

  -Czyli, że striptiz?-przerywam

  -Tak...striptiz.

  -Ja się nie zgadzam!-głośno wyrażam swoje zdanie

Widziałam jak popatrzyły na siebie.

  -Oni chcą brunetkę-odpowiada Justyna, a do mnie dochodzi, że to o mnie chodzi. Jestem jedyną brunetką z towarzystwa.

  -O nie! Nie ma mowy! Nie będę przed nimi się rozbierać!-krzyczę wstając.

Powstrzymują mnie i zaczynają powoli wszystko tłumaczyć, jak to miałoby wyglądać  Nie chcę się zgodzić na to, ale po dłuższym czasie pękam. Sama nie mogę uwierzyć, że to robię. Wszystko ma odbyć się za dwa dni. To dobrze, bo za 3 mam być w Spale. Już sądziłam, że będę musiała się stamtąd wyrwać. Przez te dni intensywnie się przygotowujemy do występu. Pomagają mi z indywidualnym układem. Stroje już też na nas czekają. Gdy nadchodzi dzień imprezy strasznie się denerwuję. Rano wyjeżdżamy do Wrocławia. Gdy zajechałyśmy tam pozwolono nam porobić próby. W przerwie podszedł do nas mężczyzna najprawdopodobniej właściciel lokalu.

  -Dziewczyny świetne to było-mówi dosiadając się

  -Dziękujemy. Mogłabym wiedzieć co to za panowie są?-pytam pijąc zachłannie wodę.

  -Prosili o dyskrecję, ale pewnie poznają się państwo w czasie zabawy.

  -Spoko-odpowiadam i wstaje by kontynuować próbę.

Po południu rozchodzimy się z dziewczynami do hotelu by wykąpać się i przyszykować. Mamy zacząć o 20:00. Wraz z Sarą malujemy się i prostujemy włosy. Pewnie i tak będzie trzeba to poprawić tam , ale to nic. Zabieramy ze sobą rzeczy i wracamy znów do klubu. Wyglądam zza kulis patrząc na facetów popijających drinki i kobiety paradujące w strojach króliczka. To będzie straszne. Muzyka gra, a swój popis na rurze wykonuje jedna z dziewczyn. Stresuję się nieco, bo po niej mamy wyjść my. Właściwie nie wiem czym się stresuje? Mam już za sobą jeden striptiz tylko, że wtedy to było dla 5 chłopaków, a tu co najmniej dla 50, a wśród nich przy samej scenie najprawdopodobniej chłopaki  z przyszłym mężem. Ale czym się martwię? Przecież nie rozbieramy się a to nie striptiz a zwykły taniec na początku. Jak dziewczyna zeszła uśmiechnęła się mówiąc „wasza kolej powodzenia” Chwyciłam swój szal boa i wyszłam za dziewczynami. Było ciemno więc nie widziałam nikogo. Boże tylko by kolano wytrzymało i nie spadła stąd z wielkim bólem.... Ustawiłyśmy się tyłem więc jak tylko usłyszałyśmy muzykę uśmiechnęłyśmy się i zaczęłyśmy tańczyć. Światła zapaliły się nad sceną przez co byłyśmy dobrze widoczne i mogłyśmy zobaczyć wszystko co działo się wokół.. Było świetnie dopóki..

                                       ___________________________

Dzisiaj taki krótki. No i jednak przeniesie się do Resovii. Na razie milczy, ale oznajmi to wkrótce....nie wpadłyście na stos z kopertami. Jednak powiem, że to nie były przypadkowe. Koperty, a właściwie będzie tam jedna.Czyżby powtórka z rozrywki i może kolejna kontuzja czy coś innego?

Rozdział miał być zdecydowani, zdecydowanie wcześniej, po wygranym meczu, ale stało się inaczej niestety. :( No cóż wierzymy dalej i miejmy nadzieje, że się uda. W końcu nadzieja umiera ostatnia.

Sędziowie? Komentarz zbędny, bo kto oglądał to wie. Znalazłam pewne zdanie na jakimś fan page które mi się strasznie spodobało "Gdzie Francuz nie może tam sędzia pomoże" 

Do jutra:)

I dziękuję za te ponad 40000 wyświetleń :)