Rozdział 57

"Ze śmiechem należy obchodzić się ostrożnie: jest zaraźliwy."

Wciąż szukałam pewnej postaci którą widziałam ze sceny. Gdy zauważyłam ją pokazałam na nią palcem.

  -Wybieram tą osobę.

Wszyscy spojrzeli na nią, a potem zaczęli się śmiać. Był to facet, szczupły czarne krótkie włosy, klejący się do innych facetów.

  -O nie!! Nie ma mowy! Nie będę podrywał geja!!

  -Co poddajesz się?-zapytałam widząc jaki jest wściekły.

  -Chyba śnisz!-rzucił i poszedł w stronę chłopaka.

  -Idę zamówić  coś do picia. Niezły spektakl będzie. -rzucił Ignaczak.

Podeszliśmy żeby widzieć ich lepiej. Chłopka lepił się do Zibiego. Obmacywał go po pośladkach. Nasz siatkarz trzymał dłonie na jego ramionach.

  -Trzymajcie mnie, bo nie wytrzymam!-powiedział Kurek i zgiął się wpół ze śmiechu. Ja również trzymałam się za brzuch.

  -Patrzcie oni zaraz się pocałują!-powiedział Jarski.

Od razu wzrok każdego powędrował w tamtą stronę. Już ten facet zbliżał usta do warg Zbyszka.

  -Nie boisz się, że przegrasz?-zapytał mnie Pit.

  -Nie przegram-odpowiedziałam spokojnie uśmiechając się  i widząc jak atakujący odpycha chłopaka i ucieka od niego.

  -Brawo Marta!-krzyknął Pit i przybił mi piątkę.

Podszedł do nas zdenerwowany Zibi.

  -Niech cię huj strzeli!-krzyknął tykając mnie palcem.

  -Miałeś rację, żadna......przepraszam żadny.. przepraszam nikt po prostu nie oprze się twojemu urokowi.

  -Pożałujesz tego!

  -Chyba ty. Czeka się kara!

Ja już wiedziałam nawet jaka.

  -Ale jaka dowiesz się dopiero rano. Szykuj się...o 13:00 wyruszamy w miasto.-dodałam pijąc drinka.

Spojrzała na mnie tylko i zniknął. Wyciągnęłam po chwili Bartka do tańca. Cała  noc tańczyłam z chłopakami. Nie bardzo widziało im się, abym tańczyła z jakimś obcym więc tylko zmieniali się. Udało mi się jednak wymknąć i poznać innych facetów w tym klubie. Wielu z nich proponowało mi randkę, numer telefonu..jeden nawet szybki numerek w toalecie.

Pijani po drugiej wróciliśmy do hotelu. Nie zamierzaliśmy iść spać jeszcze. Władowaliśmy się do pokoju Bartka i tam dalej piliśmy wygłupiając się w pokoju.

Obudziłam się z potwornym bólem głowy. Ta jasność w pokoju oślepiała mnie. Było mi nieco ciasno. Uchyliłam lekko prawe oko. Zobaczyłam śpiącego Bartka....super....po drugiej stronie Kubi.  Podniosłam się opierając na łokciu. Na podłodze znajdowały się butelki i siatkarze. Nie pamiętam tego co robiliśmy po przyjściu tutaj. Miałam zamiar wstać, ale moje ciało odmówiło mi posłuszeństwa. Obróciłam się na bok i przytuliłam do Bartka.

  -Która godzina?-zapytał.

  -Nie ma pojęcia.

Z wielkim trudem wstaliśmy wszyscy i rozeszliśmy się do swoich pokoi. Zimny prysznic nieco postawił mnie na nogi. Wskoczyłam w spódniczkę i balerinki. Z wielkim kacem zeszliśmy na śniadanie. Jak dobrze, że chłopaki nie grają meczy, bo nie wiem jakby wyszli na boisko. Wypiłam chyba ze 2 szklanki wody i zjadłam jabłko. Było mi niedobrze jak patrzyłam na jedzenie. Poinformowałam chłopaków, że jak chcą to mogą iść ze mną i Bartmanem....a raczej to jest wskazane, bo nie wiem czy któreś z nas wróci potem do hotelu. Zaciągnęłam połowę reprezentacji do wielkiego centrum handlowego.

  -Proszę cię. To ma być moja kara?-zapytał Zibi wskazując na sklepiki. -Mam być twoim tragarzem?

  -To żeś sobie wymyślił.....to nie byłaby dla ciebie kara....chodźcie ze mną...

 W końcu stanęliśmy pod jednym ze sklepików.

  -Sex shop?-zapytał czytając nazwę Pit.

  -Tak. Wchodzicie czy nie?

  -Jasne.

Widziałam, że nie mieli pojęcia co kombinuje, a mi to sprawiało większą radochę. Wpadłam na to dzięki Kubiakowi.  Podeszłam do ekspedientki  Spojrzała wpierw na mnie a potem na chłopaków. Chyba niecodziennie zdarza się, aby dziewczyna przyszła tu z taką obstawą. Roześmiałam się patrząc na chłopaków którzy coraz podnosili to nowe gadżety które mogą przydać się w łóżku. Przez chwile rozmawiałam z nią pytając się o rzeczy które by mi się przydały. Podeszła do jednego z wieszaków przynosząc mi strój.

  -Bartman chodź tu!-odwróciłam się krzycząc. Odkładał właśnie wibrator na półkę. Podszedł i stanął obok. -wejdziesz w to?-zapytałam rozkładając ten strój składający się z kilku paseczków.

  -Chyba śnisz!

  -Za mały?-zapytałam spoglądając na niego.

  -Nie! Ale w życiu tego nie założę! Powaliło cię!

  -To nie! W takim razie już szykować trzeba tabliczki! Mam kilka fajnych haseł.

Widziałam jak rezygnował.

  -Nie będę latał w tym na golasa.

  -Chcesz coś pod spód do tego?.....ale wtedy nie będzie takiej frajdy.

  -Chcesz by dzieci się wystraszyły?-zapytał

  -Masz rację nie chcę pogorszyć psychiki niewinnych dzieci.......Różowe leginsy dostanę?-zapytałam kasjerkę. Po chwili przynosi mi to o co poprosiłam.

  -Będą na ciebie dobre? Wejdziesz w nie?

Chłopaki słysząc to podeszli i zaczęli nabijać się z Bartmana. Biedak spalił buraka.

  -Tak-odpowiedział cicho. Zapłaciłam za rzeczy i wyszliśmy stamtąd  Lecz jednak to nie był koniec zakupów. Wjechaliśmy schodami na samą górę i skierowaliśmy się do sklepu z przebraniami. Sama wybrałam mu perukę i okulary. Całe zakupy wręczyłam mu wskazując łazienkę.

  -A teraz idź i to załóż.

  -No chyba żartujesz!

  -Nie tym razem skarbie. Idź!...mam nadzieję, że wiesz co do czego służy.

Wyrwał mi torby z ręki i wszedł do męskiej.

  -Co ty Marta kombinujesz?-zapytał Ignaczak.

  -Mam nadzieję, że masz ze sobą kamerę, bo ten widok trzeba uwiecznić.

Staliśmy czekając na niego. W końcu wyszedł, a my nie wytrzymaliśmy i zaczęliśmy się śmiać. Ludzie oglądali się na nas. Kosok kucał pod ścianą, chowając twarz w dłoniach. Kurek nie mógł wytrzymać i odwrócił się tyłem by powstrzymać śmiech.

  -Do twarzy ci w tych kolorach-powiedziałam ocierając z policzka łzy.

  -Nie mogłaś wybrać czegoś lepszego?! To cholerstwo wżyna mi się w dupę.

  -Nie mogłam....chłopaki ogarnijcie się i idziemy.

  -Gdzie?!-zapytał Zibi.

  -To dopiero początek twojej kary.

  -Nie mam mowy. Ja nigdzie w tym nie wyjdę. Przecież wyglądam jak pajac ,jak jakiś pedzio. Różowe leginsy, zielony strój Borata, czarna peruka i okulary w kształcie gwiazdek!

  -Nie gadaj tyle. Idziemy.

I ruszyli wszyscy za mną. Ludzie oglądali się za Bartmanem. Weszliśmy w same centrum miasta. Był tam największy tłok. Znalazłam na mapie wcześniej jedną z najdłuższych ulic Toronto. Na skrzyżowaniu zatrzymaliśmy się.

  -Dobra Bartman......widzisz tamten budynek.....-wskazałam mu palcem.

  -Nie.

  -I dobrze. Właśnie tam masz dojść....Misiek torba!-krzyknęłam, a on podał mi ją. Ze środka wyciągnęłam ich sławnego boomboxa.-Masz! Kolejny element....ostatnio chciałeś bym ja ci zatańczyła no nie? Teraz ty zrobisz to też.....nagranych jest 8 piosenek....różna prędkość, hip hop, coś energicznego, zmysłowego.....

  -I?

  -I idąc zmierzając tam masz tańczyć zgodnie z melodią.

  -Ciebie chyba słoneczko przygrzało.

  -Z tego co wiem to ciebie ostatnio.-dogryzłam mu.

  -I jak dojdę to co?

  -To czeka nas jeszcze podróż metrem. Stamtąd bliżej będziemy mieć do hotelu.

  -To koniec będzie?-zapytał

  -Tak.....W takim razie możesz zaczynać.

Krzysio włączył swoją kamerę idąc dużo wcześniej niż Bartman. My szliśmy albo przed nim, albo  za nim. Kręcił tyłeczkiem gdy poleciała waka-waka Shakiry. Zaczepiał ludzi zachęcając do tańca. Żadne z nas nie mogło wytrzymać tego widoku. Ludzie kręcili telefonami Bartmana, robili mu zdjęcia  śmiali się przede wszystkim. W  tym szarym mieście wyróżniał się idąc w tym stroju. Gdy zobaczyłam odpowiedni budynek wskazałam na niego, a Bartman uśmiechnął się z taką ulgą. Jak doszedł nie mogliśmy wytrzymać i znów wpół zgięci nabijaliśmy się z niego.

  -Krzysiu mam nadzieję, że nakręciłeś wszystko?-zapytałam.

  -Oczywiście, że tak. To będzie najlepszy filmik na poprawę humoru.

  -Masz rację.

Gdy reszta grupy doszła do nas ruszyliśmy w kierunku metra. W środku ludzi dziwnie spoglądali na Bartmana. Odsunęliśmy się od niego, bo chłopaki powiedzieli, że wstyd im stać obok niego.

  -Ignaczak da się sterować tym radyjkiem z odległości?-zapytałam.

  -No jasne!-sięgnął dłonią do kieszeni i wyciągnął pęk kluczy. -Tym pilocikiem możesz-i dał mi breloczek. Nakierowałam urządzeniem na sprzęt stojący obok Zbyszka. Gdy zaczęło grać zdziwił się, a ja dałam znak, że ma dalej tańczyć. Przejechał tylko palcem po szyi dając mi do zrozumienia, że już nie żyję. Zaczął tańczyć, porywając przy okazji do tańca jakąś dziewczynę. Biedna i wystraszona wybiegła na najbliższej stacji. My poruszaliśmy się dalej. Wysiedliśmy dopiero później  Śmialiśmy się z Bartmana gdy nagle zauważyłam jak jakaś dziewczyna stoi obok policjantów wskazując na Zibiego. Podziękowali jej i zmierzali w naszym kierunku.

  -Chłopaki w nogi!-krzyknęłam i zaczęliśmy biec.

Odruchowo złapałam osobę stojącą najbliżej mnie za rękę. Pech chciał, że był to Zbyszek. Szybko wybiegliśmy z podziemi wtapiając się trochę w lud.

  -Rozdzielamy się!-krzyknął Kosa.

Pociągnęłam atakującego w lewo wbiegając w jakąś uliczkę.  Przycisnęłam go do ściany zakrywając całym swoim ciałem jego strój. Jak tylko zauważyłam, że przebiegli odsunęłam się od niego. Spojrzał na mnie i oboje wybuchnęliśmy śmiechem.

  -Ale by było gdyby nas złapali-powiedział chłopak ściągając okulary i perukę.

  -No....dostałbyś ty....potem wsypał i mnie. I skończyłoby się.

  -Nie wsypałbym cię.-odpowiedział

  -Żartujesz?!-zapytałam przestając się uśmiechać. To był dla mnie szok.

  -No co?

  -Powinieneś powiedzieć, że to ja ci kazałam się tak ubrać i tańczyć na mieście, a potem w metrze.

  -Ale przegrałem zakład.

  -Trudno....jak myślisz możemy już iść czy rozesłali twój portret do wszystkich jednostek?-zapytałam patrząc na uśmiechającego się chłopaka.

  -Pewnie podali, że grasuje tu taki klaun.

  -Oj tam klaun.....bardzo dobrze ci szło-stwierdziłam.

  -Wiem....ma się te ruchy-i zakręcił biodrami.

  -Dobra starczy tego dobrego.....Ściągaj ten strój.

  -Co?

  -No chyba wolisz iść przez miasto w samych leginsach niż tym czymś żółtym. Od razu byś rzucał się w oczy.

Zrobił to co powiedziałam. Wszystkie rzeczy wrzuciłam do torby. Zbliżyliśmy się do rogu budynku rozglądając czy aby przypadkiem nie ma tu jakiegoś patrolu. Cisza.

  -Chodź!-powiedziałam łapiąc go za rękę.

Spokojnie szliśmy ulicą udając parę. Dziewczyny oglądały się za chłopakiem. On też nie stronił od uśmieszków do nich.

  -Debil!-wycedziłam przez zęby.

  -Odezwała się nie debilka-odpowiedział mi.

Nie mogłam doczekać się kiedy dojdziemy w końcu do naszego hotelu. Jak tylko przekroczyliśmy jego próg uwolniłam się od Zibiego. Wsiedliśmy od razu do windy i wjechaliśmy na nasze piętro. Wyszliśmy widząc chłopaków na korytarzu.

  -Już myśleliśmy, że was złapali!-powiedział Pit wstając z podłogi.

  -Nie złapali.-odpowiedziałam podchodząc do nich.

Siatkarze którzy nie byli z nami, a zobaczyli Bartmana nie mogli powstrzymać się od śmiechu.

  -Guma to i tak nic. Żebyś ty go widział wcześniej w peruce, okularach ..-odpięłam torbę wyciągając z niej ten strój Bartmana-i tym....wierz mi Igła musi ci pokazać jak on tańczył....założę się, że nic tego nie przebije....od dziś....mam nadzieję  że bardzo rzadko będziemy to włączać po przegranym meczu....mówię ci poprawa humoru gwarantowana.

  -Skoro Marta tak mówisz to tak było.-odpowiada rozgrywający.

  -Tak....Ignaczak i od razu mówię, że chcę kopię.

  -Nie ma sprawy.-mówi libero.

Paru chłopaków również się zgłosiło.

  -Ej! A czy ja pozwoliłem na na rozpowszechnianie wideo z moją osobą?!-zapytał Bartman.- w ogóle czy pozwoliłem aby mnie nagrywać?!

  -Nie masz tu nic do gadania Zibi-odpowiedziałam.

Wszyscy rozeszliśmy się do swoich pokoi. Kolejny dzień zleciał nam na zwiedzeniu Kanady, zobaczeniu wodospadu Niagara. Zmęczeni wróciliśmy do hotelu. Musieliśmy się spakować, bo o 13:00 mamy samolot do Polski. I 3 dni wolnego nas czekają. Nareszcie spotkam się z dziewczynami i najważniejsze co to to, że wrócę do tańca....i planuje zapisać się na prawko. Mam już znaleziony nawet ośrodek w Łodzi, bo stamtąd będę mieć bliżej ze Spały w której spędzam dużo czasu. Jak tylko wrócę to zadzwonię i dowiem kiedy mogę się zapisać. Noc minęła spokojnie. O 9.00 wszyscy już byliśmy po śniadaniu. Znosiliśmy rzeczy do autokaru który powiózł nas wprost na lotnisko. Znów ta zmiana czasowa. W Warszawie byliśmy o godzinie 4:00. Stamtąd wraz z Wiśnią, Ruckiem i Gumą zabraliśmy się do Kędzierzyna z dziewczyną Łukasza. Oparłam głowę o ramię Michała i usnęłam. Obudzili mnie jak zajechaliśmy już do Kędzierzyna. Zatrzymałam się u Łukasza. Wszyscy byliśmy padnięci. Od razu położyliśmy się do łóżek. Spaliśmy tak do 15:00. Ciężko będzie nam się przestawić znów. Założyłam kapcie i powędrowałam do kuchni. Przy stole siedziała już Malwina.

  -Hej-powiedziałem.

  -No hej. Jak tam się spało?

  -Dobrze...ale ta zmiana czasowa to masakra jakaś. Łukasz jeszcze śpi?

  -No.

Usiadłam, a przyjaciółka postawiła przede mną talerz z obiadem, a dla mnie śniadaniem.

  -Mam coś dla ciebie.

  -Tak?-zapytałam patrząc jak przyjaciółka wstaje, a po chwili kładzie przede mną

                                ___________________________

Chyba coraz bardziej robię się przewidywalna  Bez problemu zgadłyście, że to będzie chłopak. No cóż....mam nadzieję, że to nie jest jakiś znak by skończyć opowiadanie :p

Dobra to teraz możecie zgadywać co Malwina położyła przed Martą, bo coraz lepiej wam to idzie ;)

Do jutra :) Rozdział raczej pojawi się po meczu ( wierzę, że wygranym i to najlepiej 3:0) żebyście długo nie musiały czekać :p